۲۷۵ - ای ياران

ای ياران، جميع طوائف و ملل سرمست سراب غرورند و از فيض اين قرن پر نور غافل و ذاهل و محروم. هر يک سر گشته صحرائی و گمگشته دريائی نه ساحلی و نه پايانی نه خلاصی و نه پناهی. الحمد للّه ياران اهل سفينه نجاتند و مستغرق در بحر فيوضات. هر دم از افق احديّت سطوعی و از مشرق وحدانيّت فيضی و از يم عنايت حدائق قلوب را شبنمی و زخم الم را مرهمی ابواب فتوح مفتوح و صدور بآيات موهبت ربّ غفور مشروح نويد تأييد پی در پی ميرسد و اميد توفيق دمادم جلوه نمايد. اين بشارت را بهر يک از بندگان حضرت احديّت برسان تا بدانند که از چه فيضی بهره و نصيب دارند و به چه فوزی فائز گشته‌اند.