٥٠

هوالابهی

ای ياران الهی و دوستان ربّانی سالها بگذرد و ايّام به سر آيد و بساط اين حيات منطوی گردد و صبح زندگانی به شام ظلمانی تبديل شود و بهار جوانی به خزان ناتوانی. بنيان عافيت بر افتد و بنياد مسرّت و راحت بر باد رود و شجر وجود بی ثمر ماند و کينونت مشهود بی اثر. دفتر آمال پيچيده گردد و حقيقت اعمال سنجيده، بنيهٔ قويّه عظام رميم شود و وجود محکم و متين چون خاشاک و هشيم. پس ای ياران حقيقی وقت را از دست مدهيد و به راحت جسم و مسرّت دل، دل مبنديد تعلّق به ملکوت ابهی جوئيد و توسّل به ذيل اطهر اعلی قدری به حرکت آئيد و پری بگشائيد پروازی بنمائيد موجی بزنيد اوجی بگيريد از نفحات ملکوت مشامی معطّر نمائيد و از حدائق رياض جبروت دماغی معنبر. جمال قدم و اسم اعظم ايّام را در تحت سلاسل و اغلال گذراندند و اوقات را در تنگنای زندان، در تحت سيوف ندا فرمود و در زير قيود فرياد برآورد و ما را طريق عبوديّت آموخت و هر يک را به طريقی آزمود و هر مشقّت و بلائی را به جهت هدايت عباد تحمّل فرمود و هر مصيبت و ابتلائی را به جهت تربيت دوستانش حمل نمود تا آن که انوار يقين از افق مبين بتافت وسراج علّيّين در مشکاة روی زمين روشن گشت. حال چون آن شمس افق توحيد سر در حجاب نمود و رخ در نقاب فرمود ما که بندهٔ آن آستانيم و بردهٔ آن درگاه، آيا جايز است که ساکن نشينيم و راحت بجوئيم آرام بخواهيم و مخمود بمانيم محروم بشويم؟ لاو الله ‌اين ‌انصاف نيست و از خرد و عقل خارج. ما حال بايد سبب ازدياد نار محبّت الله گرديم و اسباب نشر نفحات الله در هر انجمنی روشن باشيم و از برای هر نفسی گلشن دقيقه‌ای آرام نجوئيم و ساعتی راحت نيابيم به اخلاق الهی و اطوار رحمانی و صفاتی ربّانی و روشی آسمانی و جوششی قدّوسی و حرارتی سينائی در بين ناس محشور گرديم. ع ع