۲۶۰- ای ياران الهی و دوستان ربّانی

ای ياران الهی و دوستان ربّانی، سالها بگذرد و ايّام بسر آيد و بساط اين حيات منطوی گردد و صبح زندگانی بشام ظلمانی تبديل شود و بهار جوانی بخزان ناتوانی بنيان عافيت برافتد و بنياد مسرّت و راحت برباد رود و شجر وجود بی‌ثمر ماند و کينونت مشهود بی‌اثر دفتر آمال پيچيده گردد و حقيقت اعمال سنجيده بنيه قويّه عظام رميم شود و وجود محکم متين چون خاشاک و هشيم.

پس ای ياران حقيقی، وقت را از دست مدهيد و براحت جسم و مسرّت دل دل مبنديد تعلّق بملکوت ابهی جوئيد و توسّل بذيل اطهر اعلی قدری بحرکت آئيد و پری بگشائيد پروازی بنمائيد موجی بزنيد اوجی بگيريد از نفحات ملکوت مشامی معطّر نمائيد و از حدائق رياض جبروت دماغی معنبر. جمال قدم و اسم اعظم ايّام را تحت سلاسل و اغلال گذراندند و اوقات را در تنگنای زندان، در تحت سيوف ندا فرمود و در زير قيود فرياد بر آورد و ما را طريق عبوديّت آموخت هر يک را بطريقی آزمود و هر مشقّت و بلائی را بجهت هدايت عباد تحمّل فرمود و هر مصيبت و ابتلائی را بجهت تربيت دوستانش حمل نمود تا آنکه انوار يقين از افق مبين بتافت و سراج علّيّين در مشکاة روی زمين روشن گشت.

حال چون آن شمس افق توحيد سر در حجاب نمود و رخ در نقاب فرمود ما که بنده آن آستانيم و برده آن درگاه آيا جائز است که ساکن نشينيم و راحت بجوئيم آرام بخواهيم و مخمود بمانيم محروم بشويم ؟ لا و اللّه اين انصاف نيست و از خرد و عقل خارج. ما حال بايد سبب ازدياد نار محبّت اللّه گرديم و اسباب نشر نفحات اللّه در هر انجمنی روشن باشيم و برای هر نفسی گلشن دقيقه ئی آرام نجوئيم و ساعتی راحت نيابيم باخلاق الهی و اطوار رحمانی و صفاتی ربّانی و روشی آسمانی و جوششی قدّوسی و حرارتی سينائی در بين ناس محشور گرديم.