هوالابهی - ای مدهوش صهبای الهی و پر جوش در آتش محبّت…

حضرت عبدالبهاء
اصلی فارسی

٨٤

هوالابهی

ای مدهوش صهبای الهی و پر جوش در آتش محبّت ربّانی در شب و روز آنی نميگذرد مگر آن که در خاطر مشتاقان گذری و به ياد ياران‌ آئی با وجود اين چگونه گمان کنی که محرومی و مهجور و منسيّ و متروک و حال ‌آنکه مخصوص آن جناب ورقه ای ارسال شد همچو مدان که آنی فراموش شوی و يا دقيقه‌ای از فکر بروی هميشه مذکور بوده و هستی و در مجامع قلوب حاضر و موجود بوده وخواهی بود. اين روابط معنويّه حبل متين‌الهی ‌است وهن و فتور و سستی و قصوری درآن ممکن نه. به يقين مبين بدان که احبّای با وفای حقّ در اين محضر ذکرشان چون شمع ساطع است و يادشان چون شمس لامع.

از فضل‌ اعظم جمال قدم‌ اميدواريم که روابط قلبيّهٔ ‌ايشان يوماً فيوماً شديدتر گردد و انجذابات روحيّه شان عظيمتر شود از مواهب اين قرن مبارک مطلع عنايات حضرت احديّت گردند و از الطاف عظيمهٔ ايّام مشرق کواکب افق رحمانيّت شوند. کور عظيم است و صاحب کور جمال مبين سمايش شريعت تقديس است و فائض بر مزرعهٔ هر عزيز و خسيس و شمسش حقيقت ذات الوهيّت است که جميع مظاهرش در سائر اکوار به مقام عبوديّت بودند ارضش ارض حقائق کلّيّهٔ مستفيضهٔ از اشعّهٔ ساطعهٔ از نيّر اعظم است و بحرش محيط اکبر است حدائقش جنان فردوس است و شقائقش معطّر به نفحات قدس چشمه اش عين تسنيم است و کوثرش ماء معين فيه شفاء للشّاربين اثمارش ما لا رأت عين و لا سمعت اذن و لا خطر علی قلب بشر و نغماتش الحان طيور بقا است و اصواتش ترنّمات حمامهٔ وفا نغمه‌اش حقائق و معانی است و رنّه اش بدايع آيات رحمانی بحرش عذب فرات است نهرش زلال آب حيات قطره اش چون دريا در جوش و خروش است و ذرّه اش چون آفتاب مشهور و معروف. مقصد از اين اذکار آن که ما منتظريم که ‌انشاء الله مؤيّد به خدمت امر الله گردی و موفّق بر اعلاء کلمة‌ الله در اين صورت چگونه فراموش شوی ‌استغفر الله عن ذلک مطمئن به عنايت باش و البهآء عليک. ع ع


منابع