ای بنده حقيقی روحانی جمال ابهی مضمون نامه بليغ مفهوم…

١٤٣

ای بنده حقيقی روحانی جمال ابهی مضمون نامه بليغ مفهوم شد مشحون به احساسات روحانيّه بود و دليل استقامت بر محبّت ربّانيّه اين ايّام عبدالبهاء را چنان بأساء و ضرّاء هجوم نموده و احزان احاطه کرده که مجال تنفّس نگذاشته و فرصت تکلّم ندهد. شب و روز به ياد شهداء چنان متأثّر و متحسّر و متأسّف و متلهّف که به وصف و بيان در نيايد، گهی دم فرو بسته و حبل رجا گسسته و از قيد ماسوی رسته و به تير جفا خسته و گهی در شب تار همدم چشم اشکبار و ناله زار و قلب آتش بار و گهی صريخ و ضجيج و عويل برآرد و گهی افسرده و پژمرده و آزرده اوقات گذراند و اين احزان و آلام و تأثّر و تحسّر و پژمردگی و آزردگی از اين است که چگونه ياران وفا در ميدان شهادت کبری جام صفا نوشيدند و به موهبت کبری رسيدند و به ملکوت ابهی پريدند غلغله در ملأ اعلی افکندند و هلهله در افق ابهی انداختند و ما بی نوايان محروم و مأيوس و مغموم و مهموم در عالم خاک باقی و برقرار. چه حسرتی است اعظم از اين و چه محنتی است اکبر از اين فوجماله المشرق من افق الغيب علی بصائر اهل الوفآء انّ القلب مضطرم و انّ الدّمع منسجم و انّ الصّبر منصرم من عدم الفوز بهذا الفيض المبين و عليک التّحيّة و الثّناء**.**