ای امين عبدالبهاء چند روز است که وارد پورتسعيد شدهايم و حضرات مسافرين يعنی چهل نفر يک دفعه وارد مشغول به آنها هستيم آنچه ستايش در حقّ ياران هر جا مرقوم نموده بودی سبب روح و ريحان گرديد عبدالبهاء را در اين جهان سرور و فرحی جز به نفحات معطّره گلشن قلوب احبّا نمانده در يوم ظهور سرور به مثول حضور مجلّی طور داشت لکن بعد از آن که شمس حقيقت در افق پنهان و غيب امکان متواری گشت ديگر شادمانی جز به ترقّيات روحانی ياران رحمانی ندارد لهذا هر وقت که در نامه خويش ستايش از ياران و اماء رحمن مينمائی سبب نهايت مسرّت ميگردد جناب حاجی غلامرضا فیالحقيقه در خدمت جانفشانی مينمايد طوبی له و حسن مآب و عليک و عليه البهاء الابهی…