هوالأبهی - …امّا روايات لا حکم لها ولو کان صحيحاً چه…

١٨٠

هوالأبهی

…امّا روايات لا حکم لها ولو کان صحيحاً چه که در سمع و گوش اين عبد بمثابه صدا و ندا و فرياد است و از جميع جهات از افواه اعداء اللّه بلند است که ابداً صوت اين روايات را تأثيری و يا زخم کنايات را درد و المی ماند انّی ذاهب الی ربّی. مقصودی جز خدمت امر اللّه نداشته و مرادی به غير از اعلاء کلمة اللّه ندارم فانی محضم و مفقود صرف مقامی مدّعی نيستم تا عالی و دانی و پست و بلند تصوّر گردد و باطن و ظاهر گمان شود و امری را طالب نيستم تا مطيع و عاصی و متزلزل و مستقيم جويم بنده‌ای از بندگان جمال مبارکم و ذرّه‌ای در نور شمس احديّت ديگر با کار و بار اهل عالم تعلّقی ندارم متوجّه به ملکوت ابهايم و متوسّل به ذيل رحمت کبری در جميع اوقات متضرّعم که خدايا اين مشت استخوان را به طبقات تراب راجع فرما و اين جسم ضعيف را در حفره حقير منزل ده تا از مشاکل و متاعب و مصائب و مصاعب اين امکان رهائی يابم چه که عرصه تنگ است و قلوب سخت تر از سنگ باوجود آن که آلام و محن و مشاغل و الم و رزايا و بلايا چون امواج دريا متتابع و متواصل نفسی رحمی نمی نمايد و ملاحظه‌ای نميکند که اين مشاکل عظيمه و بلايای شديده کفايت است بلکه آناً فآناً در ازدياد است اين مکتوب شما سبب شد که قدری درد دل اظهار نمودم تا فی‌الجمله ملاحظه فرمائيد که در چه دريائی غريقم و در چه عمق عميق باوجود اين شب و روز مشغول به اعلاء کلمة اللّه و در نشر نفحات اللّه و جز خدمت امرش مقصودی نداشته و ندارم و اميد به فضل و جود که ابواب روح و ريحان باز نمايد و هيمنت امرش بر جميع شئون فائق گردد**.**

اليوم تأييدات ملکوت ابهی با نفوسی است که هر ذکری و فکری و نعتی و وصفی و صفت و سمتی را فراموش نمايند و به کلّی فانی در جمال مبارک گردند و به نشر نفحاتش مشغول شوند شب و روز مشغوليّتشان در اين باشد و مادون اين خسران مبين است…