ای سميّ عبدالبهاء يد عنايت تاج عبوديّت بر سر ما نهاد…

١٩٩

ای سميّ عبدالبهاء يد عنايت تاج عبوديّت بر سر ما نهاد تو غلام حسينی من عبدالبهاء هر دو را يک معنی و فحوی ولی گوهر اين تاج و جواهر اين اکليل بايد متلألأ و پراشراق باشد تا بر قرون و اعصار بتابد لمعان و درخشندگی اين جواهر ثمينه به خلوص و انقطاع و اشتعال و انجذاب و روحانيّت و سنوحات رحمانيّه است چون همقدمی و همعنان لهذا نهايت آمال چنان است که بکوشی و بجوشی که اين جواهر درخشنده بيش از پيش تابنده گردد و هر روز شعاع و لمعانی جديد يابد عنقريب ملاحظه شود که جميع تاجها عاقبت سرنگون است ولی اين اکليل روز به روز جليل گردد و گوهر باهرش درخشنده مانند مه تابان شود و عليک البهاء الأبهی.