هوالأبهی - ای مشتعل به نار محبّت اللّه چه نويسم و چه…

٢٦٨

هوالأبهی

ای مشتعل به نار محبّت اللّه چه نويسم و چه نگارم جان هوای کوی جانان دارد و دل آرزوی صعود از عالم آب و گل دارد روح مستبشر به نفحات ملکوت ابهی است و وجدان از نسائم حدائق رحمن در کمال روح و ريحان حقيقت وجود رجای مقامات شهود نموده و کينونت و ذات موجود تمنّای انعدام و فقود که شايد به فضل و موهبت حضرت بيچون از جهان چند و چون رها يافته در فضای جان فزای يزدان داخل و به ملکوت تقديس رهنمون گردد. قسم به اسم اعظم و هويّت قدم که بشارت عروج و صعود از برای اين عبد در اين دم چون نفحات قدس صبحدم است و يا از برای گياه پژمرده فيض باران و شبنم است يا ربّ دعای خسته‌دلان مستجاب کن. باری چه موهبتی اعظم از اين تصوّر توان نمود که از اين تنگنای ظلمانی خلاصی يافت و چون شمع در زجاجه ملکوت برافروخت**.** عبدالبهاء ع