هواللّه - ای مهتدی به نور هدی شکر کن جمال کبريا را…

٣٠٢

هواللّه

ای مهتدی به نور هدی شکر کن جمال کبريا را که به وادی ايمن طور شتافتی و شعله نور مشاهده نمودی آهنگ ملأ اعلی شنيدی و نغمه جانبخش ملکوت ابهی استماع نمودی قدر اين موهبت بدان و شب و روز به شکرانه پرداز که به چنين موهبتی مؤيّد شدی و به چنين عنايتی موفّق**.** دست تضرّع و ابتهال به ملکوت ذوالجلال بلند نما و بگو: خدايا ترا شکر باد که اين بيگانه را آشنای خويش نمودی و اين بيچاره را به پناه خود راه دادی تشنه جانسوخته را آب حيات بخشيدی و ماهی لب‌ تشنه را به عذب فرات درآوردی لک الحمد علی ذلک انّک انت الکريم الرّحيم الوهّاب و عليک التّحيّة و الثّنآء**.** ع ع