هواللّه - ای خداوند بهر احبّايت چه ايوان بلندی بنياد…

٣٠٣

هواللّه

ای خداوند بهر احبّايت چه ايوان بلندی بنياد فرمودی که طاق کيوان مانند زندان شد و چه خيمه‌‌ای برافراختی که خرگاه گردون سرنگون مشاهده گشت انوار موهبتت چنان درخشيد که آفتاب اثير حقير گرديد**.** ای پروردگار اميدواری به بخشش آسمانی تست و رجا به بزرگواريت**.** ای يزدان اين خاندان را به باران نيسان رحمتت پرورش ده و در کهف حفظ و حمايتت از امتحان و افتتان محفوظ فرما بر عهد و پيمان ثابت دار و از دسائس شيطان بيزار کن توئی بخشنده و مهربان توئی منّان و مستعان**.** ع ع