١٣٥

… و در خصوص ميرزا مهدی حکمت مرقوم نموده بوديد. اين شخص صداقت ندارد و موافقت نخواهد. خائن است نه جاهل، کاذبست نه هامل. ولی بايد مدارا نمود، نه مأيوس کرد و نه اميدوار. وقتی صداقت او مثبوت می‌شود که تکذيب اقوال مفترين نمايد و حال آنکه روز بروز بر افترا بيفزايد و آنچه از دستش برآيد قصور ننمايد. انسان از روش و سلوکش و چشم و رويش سرّ مکنونش معلوم می‌گردد. هر وقت در رخ او بشاشت راستی ديديد و نورانيّت حسن نيّت مشاهده کرديد نهايت محبّت و مهربانی به او بنمائيد والّا انّ اللّه غنيّ عن العالمين. اين بساط بزم راستيست و جشن صدق و محبّت الهی. نفوسی که از بشارت رحمانيّه نصيب برند در جبين نور مبين درخشد و از روش و سلوک آثار راستی و درستی و دوستی و حقّ‌پرستی ظاهر و آشکار گردد. ابداً مستور نمی‌ماند. ما را با او کلفتی نه و عداوتی نيست. کاری به کار او نداريم. نه الفتی و نه کلفتی، نه اجتنابی و نه اجتذابی، نه منحتی و نه محنتی و به قدر امکان رعايت او را نيز به درجه‌ای که ضرر ندارد مجری داشته و خواهيم داشت و به موجب نصّ الهی عمل می‌نمائيم. کلمه خيری می‌گوئيم اگر مقبول افتاد فبها والّا او را به حال خود واگذاريم. قد تبيّن الرّشد من الغيّ من شاء فليحمد و من شاء فليلحد. انّی وجّهت وجهی للّذی فطر السّموات و الأرض حنيفاً مسلماً و ما انا من المشرکين قل انّ صلواتی و نسکی و محيای و مماتی للّه ربّ العالمين و عليک البهآء الأبهی. ع ع