٢٠٦

هو الابهی

ای اخوان روحانی الهی اخوّت بر دو قسم است جسمانی و روحانی. اخوّت جسمانی را حکمی نه زيرا منشقّ از عنصر آب و گلند نه جان و دل ولی اخوّت روحانی محکم و متين زيرا انشقاقش از هويّت روح مکرّمست و در نهايت عزيز و محترم. پس شکر کنيد حضرت قيّوم را که شما را اخوّت حقيقی عطا فرمود و چون اخوان يوسف کنعانی در چاه حسد نينداخت و بر ظلم عظيم متجاسر نکرد و آن ماه مصر الهی را به ثمن بخس نفروختيد و گريبان چاک نکرديد و گريان پيش پدر نيامديد. سبحان‌اللّه آن يوسف مظلوم را در چاه انداخته و به دراهم معدود فروخته باز چون مظلومان گريه آغاز نموده. اينست در قرآن می‌فرمايد و جاءوا اباهم عشاء يبکون. باری مقصود اينست که بايد در هر آنی صد هزار شکر بجای آريد که اخوان مهربانيد و برادران با جان برابر. ای سودائيان روی دوست هر چه هست از اوست و آنچه می‌بينيد آيت بخشش او. از فضل حقّ اميدوارم که در کلّ حين شما را به نور مبين هدايت نمايد و در فلک علّيّين درآرد تا به مواهب اين عصر موفّق گرديد انّه هو البرّ الرّؤوف الرّحيم. ع ع