٤٢٠

هو الباقی

ای نور حدقه ديده روحانيان اگر چه جميع چشم‌ ها گريان و دل‌ ها سوزان و جگرها از اين مصيبت عظمی چون شمع در سوز و گداز است ولکن چون آن هزار گلزار الهی به گلستان معنوی و گلشنسرای شادمانی روحانی عروج و صعود نمود و در فردوس اعظم بر شاخسار رحمت رحمانی به نغمات يا ليت قومی يعلمون بما غفر لی ربّی و جعلنی من المکرمين ناطق و مترنّم بايد آن روشنائی بصر مخلصين در نهايت صبر و تمکين متسلّی به الطاف و عنايت حضرت احديّت باشند. در اين خاکدان فانی فرقت امر حتميست ولکن چشم اين مشتاقان به افق وصلت باقيه دائمه نگرانست. ربّ افرغ عليّ و عليهم صبراً و اجعلنا راضيين بقضائک يا ربّ العالمين. ع