٤٢٨

هو الابهی

ای سميّ ذبيح الهی همنامت در ميدان قربانی يا ابت افعل ما تؤمر ستجدنی ان شآء اللّه من الصّابرين فرمود و به فديناه بذبح عظيم فائز گرديد و اين نبود مگر محض ظهور سرّی از اسرار الهی و بروز رمزی از رموز جمال رحمانی تا سرّ فدا در حيّز شهود ظهور و بروز نمايد و ذبح عظيم که فدای ربّ جليل است معروف و مشهور آيد. در آن مقام ميشی به فدائی در قربانگاه اسماعيل عليه السّلام تقديم شد و امّا در قربانگاه عاشقان جمال ابهی سرهای سرورانست که در زير شمشير افتاده و سينه‌های آزادگانست که خسته تير گرديده و جگرهای والهانست که به آتش حسرت سوخته است و دل‌های آشفتگان است که افروخته است. چه نعمتی اعظم از اينست که اين جسم ضعيف فدای ربّ جليل گردد و اين خون عتيق قربان دلبر بی مثل و مثيل شود و البهآء عليک. ع ع