٤٧١

هو الابهی

ای مستقيم بر صراط امر اللّه استقامت اعظم منقبت عالم انسانی و ابهی موهبت حضرت رحمانيست چنانچه می‌فرمايد الّذين قالوا ربّنا اللّه ثمّ استقاموا تتنزّل عليهم الملائکه. و دليل اين استقامت و برهان اين موهبت جانفشانی و همّت و غيرت در سبيل الهيست. هر شجری بيخ محکم کند و ريشه مستحکم گرداند ثمر و بر برآورد و ميوه تر مبذول دارد. يعنی نفوس ثابته مستقيمه در امر اللّه موفّق بر اعمالی گردند و مؤيّد بر اطواری شوند که سبب حصول روح و ريحان دوستان گردد و علّت خوشنودی قلوب ياران. در اوقاتی که حضرت علی قبل اکبر عليه بهاء اللّه الابهی در سبيل الهی قرين اغلال بودند و انيس زندان از بلايای متتابعه در محبّت نور مبين در گردن طوق زرّين داشتند و سلاسل چون حمائل ملوک روی زمين آن جناب نهايت تفقّد احوال از منتسبان فرمودند و تسلّی دادند. لهذا ايشان از اين همّت آن جناب زبان پرشکری باز نمودند و به شکرانه آغاز فرمودند.

ربّ و رجائی هذا عبدک الّذی تشبّث بذيل الطافک و انجذب بنفحات قدسک و اشتعل بالنّار الموقدة فی سدرة فردانيّتک و قام بجميع قواه علی اعلاء کلمتک و نشر نفحاتک و سطوع انوارک و ظهور اسرارک و تعظيم شعائرک و تزيين معالمک و تشهير مناقبک و تعميم مراحمک. ای ربّ ايّده بتأييداتک و اجعله علماً مبيناً فی امرک و سراجاً منيراً فی زجاجة حبّک و معيناً عذباً لظماء احبّتک و حديقة مؤنّقة لطيور رحمتک و ادم عليه فيوضاتک و افض عليه وابل برکاتک انّک انت الکريم العزيز الرّحيم. ع ع

ورقه طيّبه زکيّه امة‌اللّه ضلع را به تکبير ابدع ابهی مذکور داريد و همچنين انجال عظام و جناب مستشار و جناب ميرزا صادق و اخوان و منتسبان را. از فضل حقّ اميدواريم که کلّ در ظلّ سدره منتهی مستريح و به تأييدات ملکوت ابهی مؤيّد باشند و البهاء عليک و علی کلّ ثابت علی ميثاق اللّه. ع ع