٥٠٤

… سؤال از عصمت انبيای سلف نموده بودی. مظاهر مقدّسه ما ينطق عن الهوی ان هو الّا وحی يوحی هستند و مظهر و يحذّرکم اللّه نفسه بل نفس اللّه القائمة بالسّنن هستند. منزّه از ادراک مادونند و مقدّس از اوهام اهل شبهات و ظنون. مراجعت به نصوص الهی نمائيد به تصريح ذکر عصمت کبری در حقّشان می‌فرمايند چه از آيات حضرت اعلی و چه در آيات بيّنات جمال ابهی از جمله زيارت سيّدالشّهداء عليه التّحيّة و الثّناء. و امّا قضيّه و عصی آدم ما تقدّم من ذنبک و ما تأخّر اين مقام حسنات الابرار سيّئات المقرّبين است و وجودک ذنب لا يقاس به ذنب. همس در رخ آئينه نمودار و غبار موهوم در ديده باعث اکدار. حضرت اعلی می‌فرمايد طلب حبّ قرب تو از برای من مانند شرک ديگران است. حال معاذاللّه می‌توان گفت که طلب قرب الهی ذنب و شرک است لهذا مظاهر مقدّسه مظهر عصمت کبری نيستند، استغفر اللّه عن ذلک. معصومند و محفوظ، مقدّسند و مصون…

و امّا مسئلهٔ عدم ذکر صريح جمال قدم در نصّ قديم، اين تخصيص به جمال قدم ندارد بلکه در انجيل جليل نيز نصّ صريح از خاتم انبيا نه و همچنين در آيات تورات بيان صريح از حضرت مسيح نه و حال آنکه جميع تورات عبارت از ذکر مسيح و جميع انجيل حکايت از بعثت نبيّ کريم و جميع قرآن نصوص بعثت نقطه اولی و جميع بيان بيان ظهور طلعت ابهی است ولکن لا يعلم تأويله الّا اللّه و الرّاسخون فی العلم. حکمت اين سرّ مکنون آن است که بدون آن يوم الفصل تحقّق نيابد و امتازوا اليوم ايّها المجرمون آشکار نگردد و محرم و محروم از هم ممتاز نشود و صادق و کاذب امتياز نيابد لهذا اين رمز و تأويل دورباش عزّت شود بيگانه به يگانه پی نبرد.

مدّعی خواست که آيد به تماشاگه راز دست غيب آمد و بر سينه نامحرم زد…