٥٠٩

هو الله

ای کوکب روحانی چون موکب نيّر رحمانی رسيد کوکب اقبال روحانيان دميد. از شعشعه جمال قلوب را منوّر نمود و از کوکبه جلال نفوس را مستبشر ساخت. بنيان جهل و نادانی برانداخت و عَلَم علم و دانائی برافراخت. اوهام ضلالت محو نمود و اعلام هدايت منتشر فرمود. پس تو که در ظلّ سدره منتهائی مطمئن به فضل بی‌منتها باش که جهل در اهلت نماند بل لطف حقّ فرزندت را به مقام علم و عرفان رساند. در تربيت ايشان بکوش و نوميد از ترقّی آنان مباش که ليس للإنسان الّا ما سعی.

جناب حکيم را از قديم فضل عظيم شامل بوده و البتّه احفادش کامل گردند. او را از قبل عبدالبهآء تحيّت ابدع ابهی ابلاغ نما و بگو ای نديم قديم من همواره در نظری و پيوسته در مدّ بصر و از آستان مقدّس رجا می‌نمايم که مورد الطاف جليل اکبر گردی. اميدوارم طاهره طاهر شود و عزّت عزّت ظاهر گردد. محترم محترم ماند و عطا عطا يابد و شاه بيگم چون ماه و انجم شود و عليک البهاء الابهی. عبدالبهاء عباس