٥٩٣

هو الابهی

ای واله شيدائی هر جمعی پريشان گردد و هر انجمنی بی سر و سامان شود بجز جمعی که چون موی يار پريشان روی دلجوی آن جمال بيمثال شوند و در ظلّ لواء معقود و مقام محمود و ظلّ ممدود و شاهد و مشهود درآيند. اين جمع را از پی پريشانی نه و اين ملجأ و پناه را از عقب خراب و ويرانی نيست. اين مستی را خماری نه و اين هستی را فنا و اضمحلالی نيست. اگر حلقه اين جمع طلبی پريشان او شو و اگر ملجأ مصون جوئی بی سر و سامان در سبيل او گرد. از افق نيستی امکان متواری شو و از مشرق هستی لامکان طالع گرد تا شکوه ملکوت ابهی بينی و شوکت ملأ الأعلی مشاهده کنی و البهآء عليک. عبدالبهاء ع