الباب الخامس و العشر من الواحد الاول
الباب الخامس و العشر من الواحد الاول
در اینکه حضرت حجة - علیه السلام - ظاهر شد بآیات و بینات بظهور نقطۀ بیان که بعینه ظهور نقطه فرقان است اگرچه نقطۀ بیان در اول ذکر شد و نقطۀ فرقان در ثانی و ظهور حضرت در باب خامس عشر سر آن اینکه نقطه در مقام تجرد که صرف ظهور الله است باسم الوهیت ظاهر است در مقام اول ذکر شد و در مقام تعین که مشیت اولیه است در مقام ثانی ذکر شد و در مقام قائمیت بر کل نفس که مخصوص بظهور رابع عشر است در باب خامس عشر ذکر شد و نقطه در مقام اولیت لم تزل و لا یزال بوده و هست و او است احق بذکر کل اسماء از نفس اسماء بنفسها و مثال این در وقتی که اسم الوهیت هست اسم ربوبیت هم هست و کل اسماء هم هست مع آنکه ظاهر باسم الوهیت لم یزل و لا یزال در مقام نقطه مذکور است و امثلۀ کل اسماء در علو امکنۀ خود ظاهر اذ هو الاول فی حین الذی هو الآخر و هو الباطن فی حین الذی هو الظاهر و هو الذی یذکر باسم کل اسم فی حین الذی لم یذکر باسم لا اله الا هو القائم القیوم.