ملخص این باب آنکه خداوند اذن فرموده در بیع و شری بتحقق رضاء بینهما و اذن فرموده صغیر و کبیر و حر و مملوک را همین قدر که استعلام رضا شود از طرفین بیع و شری صحیح میگردد در بیان اگر چه باشاره یا نفس عمل باشد و اذن فرموده خداوند تجار را در تنزیلی که دأب است امروز ما بین ایشان و بر آنکه تناقص و تزاید باجل در معاملات خود قرار دهند تا آنکه کل در سعه فضل و رحمت حق شاکر باشند لعل در یوم ظهور حق در بیع آیت شمس حقیقت و شرای ما دون او باو برضای او و نفوس خود ایشان واقع گردد لعل بذلک ینجی یومئذ کل العاملون.