کتاب انزله المظلوم لمن وجد عرف البیان اذ استوی الرحمن علی عرشه العظیم...

رقم (23) – من آثار حضرت بهاءالله – کتاب اشراقات – صفحه 254 – 259

( 23 )

بسمه المشرق من افقه الاعلی

کتاب انزله المظلوم لمن وجد عرف البیان اذ استوی الرحمن علی عرشه العظیم لیجذبه الذکر الی البحر الاعظم الذی ماج امام وجوه العالم و یسمع من امواجه تالله فتح باب السمآء و اتی مالک الاسمآء بسلطان مبین طوبی لک یا محمد بما اخذک جذب ندآئی و عرفک صراطی و علمک امری و هداک الی نبأی العظیم قد حضر کتابک فی السجن الاعظم سمعنا ذکرک و ثنائک اجبناک بکتاب لا تعادله کتب العالم و ذکرناک بذکر اذ اشرق نیره من افق اللوح خضعت له الاذکار یشهد بذلک من عنده کتاب مبین انت الذی تمسکت بعروة عنایة ربک و تشبثت بذیل رحمته و اقبلت الی افقه اذ کان الناس فی اعراض عظیم قل یا ملأ الفرقان اسمعوا ندآء ربکم الرحمن انه ارتفع فی السجن امام وجوه الادیان و لا تتبعوا اهوآئکم اتبعوا من یدعوکم الی الله الفرد الخبیر قل ایاکم ان تمنعکم ظهورات الدنیا و زخرفها عن الذی به غردت حمامة الثنآء فی الفردوس الاعلی و غنت حوریة المعانی فی الجنة العلیاو نادت و قالت قد اتی الیوم و القوم فی وهم عجیب قل یا اهل فاران اقرؤا ما عندکم و ما نزل من سمآء مشیة ربکم المقتدر القدیر اتقوا الله ضعوا الاوهام و الظنون قد اتی القیوم بامر لا یقوم معه من فی السموات و الارضین انک اذا شربت رحیق الوحی من کأس بیانی و اجتذبک ذکری و ندآئی قل الهی الهی تری عبدک هذا مقبلا الی افقک و متوجها الی انوار وجهک و طآئرا فی هوآء قربک و موقنا بوحدانیتک و فردانیتک و متمسکا بما انزلته فی کتابک ای رب تری عبرات عینی فی فراقک و زفراتی فی بعدی عن جوارک لم ادر یا مقصودی و محبوبی ما قدرت لی من قلمک الاعلی الذی بحرکته سخرت الارض و السمآء هل قدرت لی الحضور امام وجهک و القیام لدی باب عظمتک و هل منعنی عن ذلک امرک المبرم و قضآئک المحکم اسئلک یا مالک الوجود و مربی الغیب و الشهود بامرک الذی به جرت الانهار و اثمرت الاشجار و ماجت البحاران تجعلنی فی کل الاحوال ناطقا بذکرک و ثابتا علی امرک علی شأن ترتعد به فرآئص اعدآئک و تضطرب افئدة الذین کفروا بک و بآیاتک ای رب ترانی مقبلا الیک فی کل الاحوال و متمسکا بحبل عطآئک اسئلک بنفحات وحیک ان تؤید عبادک علی الاعتراف بما انزلته من سمآء جودک و جری من قلم فضلک انک انت المقتدر الذی شهدت بقدرتک الکآئنات و بسلطانک الممکنات لا اله الا انت القوی العلیم الحکیم

و نذکر الخلیل علیه بهآئی و نذکره بآیات الله العزیز الحمید و نبشره برحمته التی سبقت العالم و بجوده الذی احاط بالوجود من الصغیر و الکبیر یا خلیل اسمع ندآء المظلوم انه قبل البلایا کلها لاعلآء کلمة الله و لکن القوم فی اعراض مبین قمنا امام الوجوه و دعوناهم الی الذروة العلیا و عرفناهم ما یقربهم الی الله الفرد الخبیر من الناس من اخذه جذب ندآئی و انزلنا له ما کان کوثر الحیوان لاهل الامکان و منهم من اعرض عن الوجه بما اتبع کل عالم مریب و منهم من قام علی الاعراض و منهم من افتی علی سفک دمی کذلک قضی الامر و القوم اکثرهم من الغافلین طوبی لک بما اقبلت و شهدت بما شهد الله قبل خلق السموات و الارضین قل لک الحمد یا الهی و سیدی و سندی بما ذکرتنی اذ کنت بین ایدی المعرضین اسئلک ان تؤیدنی علی ذکرک و ثنآئک و خدمة امرک انک انت المقتدر القدیر

یا محمد علیک بهآء الله الفرد الاحد انا ذکرنا الذین اقبلوا اذ انار افق الظهور بنیر عنایة الله العزیز العظیم واردنا ان نذکر اولیآء الله و احبآئه الذین صعدوا الی الرفیق الاعلی من الذکور و الاناث ان ربک هو الفضال الغفور الرحیم البهآء الذی اشرق من افق سمآء العطاء علیکم یا اهل البهآء انتم الذین ما نقضتم میثاق الله وعهده اقبلتم و اعترفتم بظهوره و عظمته و سلطانه و قوته و قدرته و اقتداره طوبی لکم و نعیما لکم بما فزتم بآثار القلم الاعلی قبل صعودکم و بعد صعودکم الی الافق الاعلی نسئل الله ان یغفرلکم و یکفر عنکم سیئاتکم و ینزل علیکم من سحاب سمآء کرمه امطار رحمته و یقدر لکم ما یزینکم بطراز الفرح و الابتهاج انه هو المقتدر علی ما یشآء لا اله الا هو العزیز الغفار کذلک اشرق نیر البیان من افق البرهان طوبی لمن شهد و رأی ویل لکل منکر اثیم

یا محمد بلسان پارسی بشنو در ایامیکه از سطوت ظلم کل متفرق و خلف حجبات مستور این مظلوم بر امرقیام نمود بشأنیکه ظلم اهل عالم او را از اظهار کلمه منع ننمود حق شاهد و عالم گواه هیچ منصفی اینفقره را انکار ننماید و چون عالم از نور امر روشن و منیر مشاهده شد کل از خلف حجاب با اسیاف بیرون دویدند یعنی معرضین بیان باری از حق بطلب عباد را از اوهام جدیده معرضین حفظ فرماید اوست مقتدر و توانا