بنام بيننده شنوا بشنو نداى حسين را كه

من آثار حضرة بهاءالله – لئالئ الحكمة، المجلد 2، لوح رقم (52)، الصفحة 130

بنام بیننده شنوا

بشنو ندای حسین را که ما بین ارض و سما مرتفع گشته ، ای حسین ستارهای حقیقی معنوی که از افق آسمان عرفان الٓهی طالع بودند بسبب ظلم ظالمان غروب نمودند و قصد رفیق اعلی کردند ، ظلم بمقامی رسید که صیحهٴ صخره و نوحهٴ سدره را هر صاحب گوشی اصغا نمود ، ولکن حق مطلع ظلم و نفاقرا مهلت نداد و اخذ نمود ، وَ سُوفَ یَأخُذُ الَّذِینَ ظَلَمُوا فِی الاَرض مِن دُونِ بَیِّنَةٍ وَ لا کِتابٍ مُبِینٍ ، اَنْ اَفرَح بِما اَیَّدَکَ عَلی عرفانِهِ وَ ذَکَرَکَ مِنْ قَبلُ وَ فِیهذا الحِینِ ، وَ زَیَّنَکَ وَ اَباکَ بِطِرازِ رَحمَتِهِ الَّتِی سَبَقَتِ العالَمِینَ ، کُن عَلی شَانٍ لا یَمنَعُکَ شَیء عَنِ اللّهِ مَقصُودِ العارِفِینَ ، البِهاءُ عَلَیکَ وَ عَلَی مَن فازَ بِنُصحِی وَ عَمَلَ بِما نُزَّلَ فِی کِتابِی العَظِیم .