هو المشرق من أفق ملكوت البيان يا عبد الحسين امروز...

من آثار حضرة بهاءالله – لئالئ الحكمة، المجلد 3، لوح رقم (224)

هو المشرق من أفق ملكوت البيان

يا عَبْدَ الْحُسَيْنِ امروز حفيف سدرهٴ منتهى مرتفع و در هر حين كلمهٴ از آن اصغا شده و ميشود، طوبى از برای آذانيكه قصص اولی او را از اصغآء كلمة الله محروم نساخت، آنچه مستور بود بارادهٴ قويّهٴ مطلقه ظاهر گشت، مظاهر ظنون و اوهام موهومی را اخذ نمودند و بآن تمسّك جستند و لكن يد قدرت الهی ستر را برداشت و حجابرا خرق فرمود وما فِي الصُّدُور را امام وجوه عالم ظاهر نمود، مفترياتيكه در مدينهٴ كبيره از شيخ يزدی ظاهر البتّه شنيده‌ايد، در قدرت حق تفكّر نما مرشد و مريد هر دو را بِما فِيْ أَنْفُسِهِمْ ظاهر فرمود تا كل بعصمت الهی و عنايتش خود را از بئر وهم نجات دهند و باو متمسّك شوند، اين ايّام مراد و مريد نَعُوْذُ بِاللهِ بعملی مشغولند كه سبب خسران دنيا و آخرتست و لكن از خود وما عِنْدَهُمْ غافل و محجوب مانده‌اند، للهِ الْحَمْدُ وَلَهُ الْفَضْلُ وَالْعَطآءُ حزب خود را حفظ فرمود و آگاه نمود، اين فضل عظيم است و اين عطا بزرگ طُوْبى لِلْفائِزِيْنَ.