سجود ملائکه و استکبار ابلیس

لوح رقم (67) امر و خلق – جلد 2

٦٧ - سجود ملائکه و استکبار ابلیس

و نیز از حضرت نقطه در توقیعی است قوله الاعلی: و اما ما سألت قول الله عز و جل فی حکم سجود الملائکة و استکبار ابلیس حیث قال جل و علا استکبرت ام کنت من العالمین فانظر بعین البدٴ فان الله قد خلق فی کل شیئی ثلاثة آیات من نفسه و هی آیة کرامیة آل الله و انهم لهم العالون و آیة من ملاتکته و هی شئوون العبودیة الحقه فی کل مقام بحقیقته آیة من المهیته المحتته لحفظ - عوالمه بما قبلت لنفسه من دون امر و لا جبر فخذ معنی الآیة من المشیة الی منتهی مقام الملک و ان کل الملائکة قد سجد و الادم الا ابلیس فقسق وحده ... و ان الیوم لو انت بنفسک وحده تقر بهذا الامرو من علی الارض کلهم یعرضون من هذا الامر فهذه تصدق فی حقک ... فاعرف الاشارة فانها نزلت عن وراء سبعین الف حجاب