نگین اسم اعظم

لوح رقم (24) امر و خلق – جلد 3

٢٤ - نگین اسم اعظم

از حضرت عبدالبهاء در خطابی است قوله العزیز : و اما شرح مسیو انژل‌من در خصوص نگین اسم اعظم هر چند بدرجۀ مقارن حقیقت است ولی باید که تعمق زیاد نمایند و تدّبر کلی فرمایند زیرا مرکب از دو باء است و چهار هاء و شر باء در تفسیر بسم الله الرحمن الرحیم مرقوم گردیده بسیار مفصل است درین نامه نگنجد رجوع بان شود تکّرر باء اشارۀ به مقام غیب و شهود است و اما چهار هاء که ارکان اربعه بیت توحید است و عددش متمّم عشره است زیرا یک با دو سه سه و سه شش و چهار ده و اشاره باین مقام در آیۀ قرآن است و اتممناه بعشرٍ باری هاء را عدد پنج است و این هاء هوّیت و حقیقت رحمانیت است در عدد پنج که عدد باب است ظاهر و آشکار است لهذا در فّص نگین اسم اعظم با باء هاء ترکیب شده است و همچنین اسم اعظم از آن نقش ظاهر و عدد اسم اعظم نه است چون نه را که عدد بهاء است در باب که عدد پنج است ضرب نمائید نه پنج است که چهل و پنج گردد و همچنین پنج را که عدد باب است در نه ضرب کنی که عدد بهاء است چهل وپنج است و این عدد با عدد آدم مطابق است و همچنین مفردات نه را چون جمع کنی چهل و پنج است یک و دو سه سه و سه شش شش و چهار ده و پنج پانزده پانزده و شش بیست و یک بیست و یک و هفت بیست و هشت بیست و هشت و هشت سی و شش سی و شش و نه چهل و پنج و همچنین چون عدد باب را جمع کنی پانزده گردد یک و دو سه سه وسه شش شش و چهار ده ده و پنج پانزده مطابق عدد حوااست و موافق حدیث اناَ و علّی ابوا هذا الامّة مقصد ازآدم حقیقت فائضه متجلّیه فاعله است که عبارت از ظهور اسماء و صفات الهیه و شئونات رحمانیه است و حوّا حقیقت مقتبسه مستفیضه مستنبئه منفعله است که منفعل بجمیع صفات و اسماء الهیه باری این ادنی رمزی از ترکیب اسم اعظم در فصّ نگین رحمانی است و همچنین ملاحظه کنید که . . . سطوح ثلاثه عالم حق و عالم امر و عالم خلق است که مصادر آثار است عالم حق مصدر فیض جلیل است و عالم امر مرآت صافیۀ لطیفه که مستنبئی از شمس حقیقت است و عالم خلق مصدر اقتباس انوار است که بواسطۀ وسیلۀ کبری المستفیضة من الحق و المفیضة علی الخلق حاصل گردد باری باء حقیقی که حقیقت کلیه است چون در مراتب ثلاثه از ذروۀ اعلی تا بمرکز ادنی نزول و تجلّی کرد جامع و واجد عوالم شد و در افق عزّت قدیمه دو کوکب نورانی ساطع و لامع گردید کوکبی از یمین و کوکبی از یسار و این رمز عظیم دو شکلی است که در یسار و یمین اسم اعظم در فصّ نگین محترم ترسیم گردیده و رمز از ظهور جمال ابهی و حضرت اعلی است و هر چند دو شکل یمین و یسار بصورت ستاره است ولی اشاره به هیکل انسانی است که عبارت از سر و دو دست و دو پا است .