و نیز قوله الآمر الحکیم : قد کتب علیکم تقلیم الاظفار و الدخول فی ماء یحیط هیاکلکم فی کل اسبوع و تنظیف ابدانکم بما استعملتموه من قبل ایّاکم ان تمنعکم الغفلة عما امرتم به من لدن عزیز عظیم ادخلوا ماء بکرا و المستعمل منه لا یجوز الدّخول فیه ایاکم ان تقربوا خزائن حمّامات العجم من قصدها وجدت رائحتها المنتنّة قبل وروده فیها تجنّبوا یا قوم و لا تکونوا من الصّاغرین انه یشبه بالصّدید و الغسلین ان انتم من العارفین و کذلک حیاضهم المنتنّة اترکوها و کونوا من المقدسین و الّذی یصبّ علیه الماء و یغسل به بدنه خیر له و یکفیه عن الدّخول انّه اراد ان یسهّل علیکم الامور فضلا من عنده لتکونوا من الشّاکرین .
و در لوحی است قوله الاعلی : حمامات آن بلاد را ( مملکت ایران ) منع نمودیم و مقصود این بوده که کل را از آنچه غیر محبوب است مقدّس و منزّه داریم ولکن الیوم ممکن نه چه که در هیچ بلدی حمّامی که عند اللّه مقبول است موجود نه لذا اگر نفسی به حمامات موجوده توجّه نماید لا بأس علیها .
و در رساله سؤال و جواب است : سؤال : از ماء بکر و حد مستعمل آن . جواب : آب قلیل مثل یک کأس یا دو مقابل یا سه مقابل آن دست و رو در آن شستن از مستعمل مذکور ولکن اگر بحدّ کر برسند از تغسیل یک وجه یا دو وجه تغییر نمینماید و در استعمال آن بأسی نبوده و نیست و اگر یکی از اوصاف ثلاثه در او ظاهر شود یعنی فی الجمله لون آب تغییر نماید از مستعمل محسوب است .
و در اثری خطاب به ورقاء از خ آدم ( ٦٦ ) است قوله : و اینکه از ماء بکر و حدّ مستعمل آنرا سؤال نمودید تلقاء عرش عرض شد هذا ما نطق به اللّه آب قلیل مثل یک کأس یا دو مقابل دست و رو در آن شستن از مستعمل محسوب است یا ایّها الشارب من کأس عنایتی مقصود نظافت است از حوضهای عجم مطّلعید هر قدر همّت بر لطافت مصروف شود عند الله محبوب است .