طریق وحدت لسان

لوح رقم (141) امر و خلق – جلد 4

١٤١ - طریق وحدت لسان

و قوله المحبوب : " تعلیم نهم حضرت بهاءاللّه وحدت لسان است ، یک لسانی ایجاد شود و آنرا جمیع اکادیمیهای عالم قبول نمایند یعنی یک کنگرهٴ بین المللی مخصوص تشکیل دهند و از هر ملّتی نمایندگان و وکلاء دانا در آن جمع حاضر گردند و صحبت و مشورت نمایند و رسماً آن لسان را قبول کنند و بعد از آن در جمیع مدارس عالم تعلیم اطفال کنند تا هر انسان دولسان داشته باشد یک لسان عمومی و یک لسان وطنی تا جمیع عالم یک وطن و یک لسان گردد زیرا این لسان عمومی از جملهٴ اسباب اتّحاد عالم است "

و در سفر نامهٴ امریکاست که چون سؤال از لسان عربی کردند که آیا ممکن است زبان عمومی شود فرمودند : " خیر " در خصوص زبان اسپرانتو پرسیدند فرمودند : " چند هفتهٴ پیش نامه‌ای از نیویورک بیکی از رؤسای اسپرانتو نوشتم که اگر مجمعی از وکلای اجناس و ملوک فراهم کنند و این لسان را در تحت مذاکره و ترویج گذارند آنوقت عمومیّت پیدا میکند "

و قوله الجلیل : " کلام بر دو قسم است یکی جوامع الکلم و فصل الخطاب که بغایت موجز و مفید است دیگری اساطیر و حکایات که مسهب و طویل و مطنب است ولی معانی قلیل و کمیاب پس نفوسی که در ظلّ کلمهٴ توحید داخل اهل معانی‌اند نه الفاظ و طالب حقایقند نه مجاز جمیع لسانها نزدشان مقبول و مرغوب اگر معانی محبوب موجود چه لُری و چه کردی و چه تازی و چه دری و چه پهلوی و اگر در الفاظ معانی مفقود چه فارسی و چه عربی و چه عراقی و چه حجازی "