حضرت عبدالبهاء در لوحی ميفرمايند: "در ازدواج حکمت الهيّه چنان اقتضا مينمايد که از جنس بعيد باشد يعنی بين زوجين هر چند بعد بيشتر سلاله قويتر و خوش سيماتر و صحّت و عافيت بهتر گردد و اين در فنّ طبّ مسلّم و محقّق است و احکام طبيّه مشروع و عمل بموجب آن منصوص و فرض. لهذا تا تواند انسان بايد خويشی بجنس بعيد نمايد." ( مکاتيب سوّم ص ٣٧٠ )
و در مقام ديگر ميفرمايند قوله العزيز: "شبهه نيست که بقواعد مدنيّت و طبابت و طبيعت جنس بعيد اقرب از جنس قريب و نظر باين ملاحظه در شريعت عيسويّه با وجود آنکه نکاح اقارب فیالحقيقه جائز چه که منعش منصوص نه. معذلک مجامع ادبيّه مسيحيّه بکلّی ازدواج اقارب را تا هفت پشت منع کردند و الی الان در جميع مذاهب عيسويّه مجری زيرا اين مسئله صرف مدنيّت است."
و در لوح صدر العلمای فريدنی ميفرمايند قوله العزيز: "در اقتران هر چه دورتر موافقتر زيرا بعد نسب و خويشی بين زوج و زوجه مدار صحّت بنيه بشر و اسباب الفت بين نوع انسانی است."