در جواز اصغاء نغمات اوتار و الحان
کتاب گنجينه حدود و احکام باب بيستم – صفحه 193
باب بيستم
در جواز اصغاء نغمات اوتار و الحان
در کتاب مستطاب اقدس ميفرمايند قوله تعالی: "انّا حلّلنا لکم اصغآء الأصوات و النّغمات ايّاکم ان يخرجکم الأصغآء عن شأن الأدب و الوقار. افرحوا بفرح اسمی الأعظم الّذی به تولّهت الأفئدة و انجذبت عقول المقرّبين. انّا جعلناه مرقاة لعروج الأرواح الی الأفق الأعلی لا تجعلوه جناح النّفس و الهوی انّی اعوذ ان تکونوا من الجاهلين." (بند ۵۱)
حضرت عبدالبهاء جلّ ثنائه در لوح لويز وايت شيکاغو ميفرمايند: "ايمرغ خوش الحان ، جمال ابهی در اين دور بديع حجبات اوهام را خرق نموده و تعصّبات اهالی شرق را ذمّ و قدح فرموده. در ميان بعضی از ملل شرق نغمه و آهنگ مذموم بود ولی در اين دور بديع نور مبين در الواح مقدّس تصريح فرمود که آهنگ و آواز رزق روحانی قلوب و ارواح است. فنّ موسيقی از فنون ممدوحه است و سبب رقّت قلوب مغمومه. پس ای شهناز بآوازی جانفزا آيات و کلمات الهيّه را در مجامع و محافل بآهنگی بديع بنواز تا قلوب مستمعين از قيود غموم و هموم آزاد گردد و دل و جان بهيجان آيد و تبتّل و تضرّع بملکوت ابهی کند و عليک البهآء الأبهی. ع‌ع"
و در لوح تنزيه و تقديس فرموده‌اند قوله العزيز: "مانند الحان بديع و آهنگ خوش هر چند اصوات عبارت از تموّجات هوائيّه است که در عصب صماخ گوش تأثير نمايد و تموّجات هوا عرضی از اعراض است که قائم بهوا است با وجود اين ملاحظه مينمائيد که چگونه تأثير در ارواح دارد. آهنگ بديع روح را طيران دهد و قلب را باهتزاز آرد ...."
و در لوح معلّم ميفرمايند قوله العزيز: "ای باربد الهی، هر چند سلف در فنّ موسيقی مهارتی نمودند و الحانی بديعه بسرودند شهير آفاق گشتند و سرور عشّاق ابيات عاشقانه بالحان بيات بنواختند و در انجمن عالم نوائی بلند نمودند و در صحرای فراق بآهنگ حجاز ولوله در عراق انداختند ولی نغمه الهی را تأثيری ديگر و آهنگ آسمانی را جذب و ولهی ديگر. در اينعصر طيور انس در حدائق قدس بايد آواز و شهنازی بلند کنند که مرغان چمن را بوجد و پرواز آرند و در اين جشن و بزم ربّانی چنان عود و رودی بسرود آرند و چنگ و چغانه بنوازند که شرق و غرب را سرور و شادمانی دهند و حبور و کامرانی بخشند. حال تو آهنگ آن چنگ را بلند کن و سرود آن عود بزن که باربد را جان بکالبد دهی و رودکی را آسودگی بخشی فاريابی را بيتاب کنی و ابن سينا را بسينای الهی دلالت نمائی و عليک التّحيّة و الثّناء. ع‌ع"
و نيز در لوح معلّم مزبور فرموده‌اند قوله جلّ ثنائه: "هو الأبهی ای عبد بهاء موسيقی از علوم ممدوحه درگاه کبرياست تا در جوامع کبری و صوامع عظمی بابدع نغمات ترتيل آيات نمائی و چنان آهنگی از مشرق الاذکار بلند کنی که ملأ اعلی باهتزاز آيد. ملاحظه کن که نظر باين جهة فنّ موسيقی چه قدر ممدوح و مقبول است. اگر توانی الحان و ايقاع و مقامات روحانی را بکار بر و موسيقی ناسوتی را تطبيق بر ترتيل لاهوتی کن. آنوقت ملاحظه فرمائی که چه قدر تأثير دارد و چه روح و حيات رحمانی بخشد. نغمه و آهنگی بلند کن که بلبلان اسرار را سرمست و بيقرار نمائی و عليک التّحيّة و الثّناء. ع‌ع"