مقدمه‌ای بر آثار حضرت باب

مقدمه‌ای بر آثار حضرت باب

کثرت آثار حضرت باب

کثرت آثار حضرت باب در نوشتجات مختلفه خود ایشان و همچنین در آثار حضرت بهاءالله تأیید و تأکید گردیده است. در کتاب "بیان فارسی" که امّ‌الکتاب شریعت بیان محسوب میگردد چنین نازل گشته است: و همین قسم نظر کن در نقطه بیان (مقصود حضرت باب است. شریعت حضرت باب به شریعت بیان موسوم گشته و "نقطه" اشاره به مقام مشیت اولیه است که در ظهور حضرت باب به نقطه بیان موصوف گردیده همانطور که در ظهور حضرت رسول اکرم که کتابش فرقان یا قرآن است به "نقطه فرقان" موصوف بود و در زمان حضرت عیسی (ع) به "نقطه الف" (انجیل) و در زمان حضرت موسی (ع) به نقطه تاء (تورات) معروف گردید)، شئون قبل از ظهور او در نزد اشخاصی که می‌شناختند او را ظاهر است، ولی بعد از ظهور، با وجودی که تا امروز پانصد هزار بیت از شئون مختلفه از او ظاهر گشته (بیان فارسی، باب ۱۱ از واحد ۶) بر اساس کتاب بیان فارسی باب اول از واحد ششم، هر سی حرف یک بیت و با اعراب چهل حروف محسوب میگردد. این بیان حضرت باب کثرت آثار ایشان را معلوم نموده و عظمت بیان حضرت بهاءالله در "کتاب ایقان" را که در باره کثرت آثار حضرت باب نازل گشته به وضوح به عرصه شهود درآورد: چشم امکان چنین فضلی ندیده و قوّه سمع اکوان چنین عنایتی نشنیده که آیات به مثابه غیث نیسانی از غمام رحمت رحمانی جاری و نازل شود. چه که انبیای اولوالعزم که عظمت قدر و رفعت مقامشان چون شمس واضح و لائح است، مفتخر شدند هر کدام به کتابی که در دست هست و مشاهده شده و آیات آن احصا گشته. و از این غمام رحمت رحمانی (مقصود حضرت باب است) این قدر نازل شده که هنوز احدی احصا ننموده چنان چه بیست مجلّد الآن به دست می‌آید و چه مقدار که هنوز به دست نیامده و چه مقدار هم که تاراج شده و به دست مشرکین (مقصود مخالفین حضرت باب است) افتاده و معلوم نیست چه کرده‌اند ( کتاب ایقان – بند ۲۴۰).

شئونات مختلفه در آثار حضرت باب
حضرت باب در کتاب بیان فارسی مبشر اعظمباب اول از واحد دوم میفرمایند: شبهه نیست که در کور نقطه بیان (در زمان ظهور حضرت باب) افتخار اولوالاباب (صاحب خرد و اهل تعقل) بعلم توحید و دقایق معرفت و شئونات ممتنعه نزد اهل ولایت بوده از این جهت خداوند عالم حجت او را ... در نفس آیات قرار داده و در علو توحید و سمو تجرید کلماتی از لسان او جاری فرموده ... و شئون حکمیّه و علمیه ما لا نهایه از نزد او ظاهر فرموده.
حضرت باب بنفسه به شئونات مختلفه در آیات نازله از قلم ایشان اشاره فرموده، میفرمایند کل آثار نقطه (حضرت باب) مسمّی ببیان است ولی این اسم به حقیقت اولیّه مختص بآیات است و بعد در مقام مناجات ... و بعد در مقام تفاسیر ... و بعد در مقام صور علمیّه ... و بعد در مقام کلمات فارسیه ... (باب ۱۷ از واحد ۳ بیان فارسی).

و همچنین در ارتباط با شئون پنج‌گانه در آثار خود میفرمایند: و از شئون خمسه نقطه بیان پنج شأن نازل شده در آثار (حضرت باب) چه آیات و چه مناجات و چه تفاسیر و چه شئون علمیّه و چه کلمات فارسیه هر چه نویسد مقبول خواهد بود. (باب ۲ از واحد ۹ بیان فارسی).

شئون گوناگون در آثار حضرت باب بر اساس تبیینات حضرت شوقی افندی (حضرت ولی امر‌الله) چنین توصیف گردیده است: آن چه در این مقام حائز نهایت اهمیّت است، تنوّعی است که در نحوۀ کلمات مبارک موجود و به شئون مختلفه و الحان و صور متنوّعه از ادعیه و مناجات و زیارتنامه و خطب و آیات و رسائل علمیّه و مباحث حکمیّه و بیانات نصحیّه و بسط حقایق قرآنیّه و شرح و اخبار و احادیث اسلامیّه و ذکر مقامات و علوّ درجات در حقّ ارواح مقدّسه مستشهدین فی سبیل الله و الواح و توقیعات صادره به رؤسای امور و پیشوایان جمهور و تدوین احکام و حدود به منظور استحکام آئین الهی و تبیین فرائص روحانی امر مبارک، ظاهر و مشهود است. ( کتاب قرن بدیع God Passes By- چاپ کانادا – ۱۴۹ بدیع – ۱۹۹۲ میلادی – ص ۷۸ و ۷۹).

معروف‌ترین آثار حضرت باب
حضرت شوقی افندی در بخش پیوست کتاب مطالع الانوار یا تلخیص تاریخ نبیل زرندی (The Dawn-Breakers Appendix) به ۲۴ فقره از مهمترین آثار شناخته شده حضرت باب اشاره فرموده‌اند. این آثار عبارتند از: بیان فارسی، بیان عربی، قیوم الاسماء (تفسیر سوره یوسف یا أحسن القصص)، صحیفه الحرمین (صحیفه بین الحرمین)، دلائل سبعه، تفسیر سوره کوثر، تفسیر سوره و العصر،کتاب الأسماء، صحیفه مخزومیّه، صحیفه جعفریّه، زیارت شاه عبدالعظیم (زیارتنامه شاه عبدالعظیم)، کتاب پنج شأن، صحیفه رضویّه، رساله عدلیّه، رساله فقهیّه، رساله ذهبیّه، کتاب الرّوح، سوره توحید، لوح حروفات، تفسیر نبوّت خاصّه، رساله فروع عدلیّه، خصائل سبعه، توقیعات خطاب به محمّد شاه و توقیعات خطاب به حاج میرزا آقاسی..

مقام و هدف اصلی حضرت باب
بر اساس بیانات حضرت باب، حضرت بهاءالله، حضرت عبدالبهاء و حضرت ولی امر‌الله حضرت باب از جمله پیامبران و رسولان اولوالعزم، صاحب شریعت و آثار مستقل از ظهورات قبل از خود محسوب میگردند. حضرت باب همچنین مبشر اعظم ظهور حضرت بهاءالله شمرده می‌شوند چه که غایت ظهور ایشان و هدف اصلی جمیع آثارشان آمادگی از برای ظهور حضرت بهاءالله مؤسس آئین بهائی میباشد.

به عبارت دیگر هدف ظهور حضرت باب از بین بردن اوهام در بین نفوس و خرق حجبات بوده تا شاید بدین وسیله قلوب از شئونات عرضیه پاک و مقدس گشته و لایق شناخت مقام و عظمت ظهور حضرت بهاءالله که در آثار حضرت باب به من یظهره الله موعود تعبیر گشته است، شوند.

حضرت شوقی ربانی در تأیید این دو مقام اساسی و بنیادی حضرت باب یعنی آنکه ایشان از جمله مظاهر مقدسه الهیه و همچنین مبشر به ظهور حضرت بهاءالله میباشند، چنین میفرمایند: حضرت باب مؤسّس شریعت بابیّه از جمله مظاهر مقدّسه الهیه و دارای سلطنت و اقتدار مطلقه و حائز کلیه حقوق و مزایای رسالتی مستقله است ... شکی نیست ادّعای حضرت اعلی (حضرت باب) مشعر بر اینکه دارای دو مقام بوده‌اند خود اعظم وجه امتیاز دور بهائی است..." و همچنین میفرمایند: حضرت اعلی فقط مبشّر ظهور بهائی نیست بل چنانکه خود در کتاب بیان فارسی تصریح فرموده همان موعود مقدسی است که به ظهورش وعود جمیع انبیای سلف (قبل) تحقّق یافته است.
ترجمه ( توقیع دور بهائی – مورخ فوریه ۱۹۳۴ میلادی – ترجمه فارسی – ۱۴۴ بدیع – ۱۹۸۸ میلادی).