مورخ ٥ دسامبر ١٩١٢ در روز عزیمت در کشتی سلتيک در بندر نيويورک: درباره توصیه به محبت و اتحاد و عمل به تعالیم الهی

مورخ ٥ دسامبر ١٩١٢ در روز عزیمت در کشتی سلتيک ¹ در بندر نيويورک:
درباره توصیه به محبت و اتحاد و عمل به تعالیم الهی ²

(خطابات جلد دوم، ص.۳۴۳-۳۴۷)

هُواللّه

اين روز آخر و ملاقات آخری است، حالا ديگر سوار واپور شده می رويم. و اين آخرين وصيّت من به شما است و به کرّات برای شما صحبت داشتم و به وحدت عالم انسانی دعوت کردم که جميع بشر بندگان خداوند هستند و خدا به جميع مهربان، کلّ را رزق می دهد و حيات می بخشد. در حضرت ربوبيّت جميع بنده اند و فيوضات الهيّه يکسان مبذول. لهذا بايد ما هم با جميع ملل عالم در نهايت مهربانی باشيم و اين تعصّبات دينيّه و جنسيّه و تعصّبات وطنيّه و سياسيّه را فراموش نمائيم. جميع روی زمين يک کره است و جميع امم يک سلاله اند و کلّ بندگان يک خداوندند. پس هر نفسی سبب کدورت ديگری شود، نزد خدا گنه کار است خدا جميع قلوب را مسرور می خواهد تا هر فردی از افراد در نهايت سعادت زندگی نمايد و از اختلافات و تعصّبات دينی و مذهبی و تعصّبات جنسی و سياسی و وطنی بيزار و در کنار گردد. شما که الحمد للّه چشمتان بينا شد و گوشتان شنوا گشت و قلبتان آگاه، ديگر نبايد نظر به اين تعصّبات و اختلافات نمائيد، بلکه بايد نظر به الطاف الهی کنيد که او شبان حقيقی است و به جميع اغنام خود مهربان. با آنکه خدا به جميع مهربان است، آيا جائز است ما که بندگان او هستيم، با يکديگر جنگ و جدال نمائيم؟ لاواللّه، بلکه بايد به شکرانه قيام کنيم و شکرانهٔ الطاف الهيّه، الفت و التيام با يکديگر است و محبّت و مهربانی به عموم. خلاصه مبادا قلبی آزرده نمائيد يا در باره يکديگر غيبت کنيد. با جميع خلق يگانه باشيد، جميع را خويشان خود شمريد. هميشه مقصدتان اين باشد که دلی را مسرور کنيد، گرسنه ای را اطعام نمائيد، برهنه ای را بپوشانيد، ذليلی را عزيز کنيد، بيچاره ای را چاره ساز گرديد و پريشانی را سر و سامان بخشيد. اين است رضای الهی، اين است سعادت ابدی، اين است نورانيّت عالم انسانی. چون من برای شما ها عزّت ابديّه خواهم، لذا چنين نصيحت می نمايم. می بينيد در بالکان چه خبر است، چه خونها ريخته می شود، چه قدر اطفال يتيم می گردد، چگونه اموال به غارت می رود، چه آتشی شعله وراست؟ با وجودی که خدا آنها را به جهت محبّت خلق کرده، آنها خون يکديگر می ريزند. خدا آنها را برای تعاون و تعاضد يکديگر آفريده، آنها به نهب و غارت همديگر مشغولند. به جای اين که سبب راحت نوع خود شوند، مزاحمت يکديگر می نمايند پس شما بايد همّت را بلند نمائيد، به دل و جان بکوشيد بلکه نورانيّت صلح عمومی بدرخشد، اين ظلمت بيگانگی زائل گردد، جميع بشر يک خاندان شوند و هر فردی خير عموم خواهد، شرق و غرب معاونت کند، غرب به شرق اعانت نمايد، زيرا کرهٔ ارض يک وطن است و نوع انسان در تحت فيض و حمايت يک شبان. ملاحظه نمائيد که انبيای الهی چه صدمات و بلايائی ديدند به جهت اين که نوع بشر محبّ يکديگر گردند و به حبل الفت و اتّفاق تشبّث نمايند و آن نفوس مقدّسه حتّی جان خود را فدا کردند. ببينيد چه قدر خلق غافلند که با وجود اين زحمات، هنوز در جنگ و جدال اند و با وجود اين نصايح، باز خون يکديگر ريزند. چه قدر نادانند و چه قدر در غفلت و ظلمتند. خدای به اين مهربانی دارند که با جميع يکسان معامله می فرمايد، با وجود اين مخالف رضای او حرکت نمايند. او به جميع رؤف و مهربان است، اينها در نهايت عداوت و طغيان او حيات به عموم بخشد اينها سبب ممات گردند. او ممالک را معمور فرمايد، اينها خاندان يکديگر را مطمور نمايند ملاحظه نمائيد. که چه قدر غافل اند.

حال تکليف شما ها ديگر است، چه که مطّلع بر اسرار الهی شديد، چشم بينا و گوش شنوا داريد. لهذا بايد با عموم در نهايت مهربانی معامله نمائيد، هيچ عذری نداريد، زيرا رضای الهی را دانستيد که در خير و صلاح عموم است، نصايح حق را شنيديد و بيانات و تعاليم الهيّه را استماع نموديد که بايد به جميع حتّی به دشمنان دوستی و محبّت نمائيد، بدخواهان را خيرخواه باشيد و مخالفان را يار موافق گرديد. پس به موجب اين تعاليم عمل نمائيد بلکه اين ظلمات حرب و جدال زائل شود، نورانيّت الهيّه جلوه نمايد، شرق منوّر گردد، غرب معطّر شود، جنوب و شمال دست در آغوش يکديگر نمايند و امم عالم در نهايت محبّت با هم معاشرت و الفت يابند. تا به اين مقام نرسند، عالم انسانی راحت نيابد سعادت ابديّه حاصل نشود. امّا اگر به موجب اين تعاليم مقدّسه عمل نمايند، عالم ناسوت آينه ملکوت گردد، روی زمين جنّت ابهی و غبطه فردوس برين شود. اميدوارم موفّق بر عمل به تعاليم شويد تا چون شمع به عالم انسانی روشنی بخشيد و مانند روح جسم امکان را به حرکت آريد. اين است عزّت ابدی، اين است صورت و مثال الهی که شما را به آن وصيّت می نمايم و اميد چنان که به آن موفّق شويد.