مورخ ١٥ آپريل ١٩١٢ در هتل (رانسونيا) در نيويورک خطاب به (بی شاب) کليسا: درباره لزوم توأمان بودن مدنیت جسما نی و روحانی

مورخ ١٥ آپريل ١٩١٢ در هتل (رانسونيا) در نيويورک خطاب به (بی شاب) کليسا:
درباره لزوم توأمان بودن مدنیت جسما نی و روحانی ¹

(خطابات جلد دوم، ص. ۲۵ـ۲۶)

هُواللّٰه

الحمد للّه ترقّيات مادّيه در اين بلاد حاصل است، و لکن مدنيت مادّيه تنها کفايت نکند، زيرا ترقّيات مادّيه قوّهٔ ديناميت و توپ کروپ ايجاد نمايد، آلات حرب زياد کند، خير و شرّ را هر دو ترقّی مي دهد. جميع اين خونريزي ها و آلات جنگ و حرب از نتايج مدنيت مادّيه است. هرگاه اين مدنيت مادّيه به مدنيت الهيّه منضم شود، آن وقت کامل گردد. صندوق چوبی سابق مانع از دزدها می شد، امّا حالا صندوق های آهنی مانع نمی شود. پس از اين مدنيت مادّی چنانچه خير پيش می آيد شرّ هم پيش می آيد، مگر آنکه مدنيت زمينی با مدنيت آسمانی توأم شود. مدنيت مادّی به مثابه جسم انسان است اگر منضم به روح شود حيات يابد و الّا جيفه ئيست و متعفّن می شود.

(چون بی شاب عرض تشکر کرد فرمودند:)

من هم از اين جهت بسيار ممنونم که الحمد للّه کليسای شما آزاد است، مانند سائر کليسا ها تعصب ندارد که من در اروپا مي ديدم، تعصب محض بود، ولی در کليسای شما من نطق کردم و همه مسرور بودند؛ چه قدر فرق دارد. لذا من به جان و دل شما ها را دوست دارم و می خواهم سوء تفاهمی که ميانهٔ ملل شرق و غرب است بر طرف شود تا کل محبّت تامّه به يکديگر پيدا کنيم و مدنيت آسمانی ترويج نمائيم. اميدوارم چنان توفيقی حاصل شود که کلّ متّحد شويم.

(عرض کرد تا حال کسی از شرق با چنين قوّه و مقصد عظيمی به غرب نيامده لهذا بی نهايت ما ممنون و متشکريم).