هو الله- ای احبای عزیز الهی و ای امآء محترمه...

لوح رقم (311) – من آثار حضرت عبدالبهاء – مکاتیب عبد البهاء، جلد 7، صفحه 243

هو الله

ای احبای عزیز الهی و ای امآء محترمه ربانی این بنده آستان بها چندی است باقلیم مصر وارد و در این کشور ایامی بسر میبرد مدت چهل سال در زندان ظلم و اعتساف در نهایت مشقت و عذاب بود و در زیر شکنجه و عقاب دو حکومت استبداد هر دم بهانه‌ئی مینمودند و باهانتی میپرداختند و اذیتی مجری میداشتند کسی را گمان نبود که عبدالبهآء دقیقه‌ئی امان یابد همواره در زیر شمشیر بود و در تحت تهدید عبدالحمید با وجود این الحمد لله بعون و عنایت جمال مبارک فتور ننمود و مقاوم اهل شرور بود و متضرع بدرگاه رب غفور و مقر و معترف بقصور تا آنکه آوازه ملکوت راز جهانگیر گشت و صیت حضرت مقصود در آفاق وجود منتشر شد ارکان امکان باهتزاز درآمد و کوکب درخشنده لامکان بر جمیع اقالیم روشن و تابان شد صریر قلم اعلی گوشزد اقالیم قصوی گردید و هدیر حمامه وفا توده غبرا را جان بخشید خیمه وحدت عالم انسان در قطب امکان بلند شد علم توحید بین امم در اوج اعظم موج زد و نفحات قدس منتشر شد مشام اهل انس معطر گشت جنت ابهی تزیین یافت و اسرار الهی تلقین گشت بلبل معانی گلبانگ رحمانی زد و اسرار معنوی بیان نمود نسیم جانبخش حب عموم وزید و پرتو شمس حقیقت آفاق عالم را منور کرد حال وقت آنست که یاران بترویج خلق رحمان پردازند و بموجب وصایای جمال مبارک بمحبت جمهور مشهور گردند و به تمشیت تعالیم الهی برخیزند و بموجب نصایح جمال مبارک عمل نمایند تا احکام رحمانی و تعالیم ربانی و فرائض ایمانی از حیز ستور بحیز ظهور آید و حصول پذیرد و این شجر ثمر بخشد و این کشت آبیاری گردد جمیع اعمال و اخلاق را باید تطبیق بآیات کتاب نمود و بموجب تعالیم الهی حرکت کرد و سبب نورانیت جهان و ظهور رحمانیت در عالم انسان شد ای یاران و ای امآء رحمان ید عنایت احبا را ردائی از مواهب آسمانی در بر کرد و تاجی از فیض نامتناهی بر سر نهاد تا دراین رستخیز عالم انسانی جلوه ربانی نمایند و چهره نورانی بنمایند و به تنزیه و تقدیس عالم فانی بیارایند پس باید کل بجان و دل متفق شویم تا باین الطاف و فیوضات متحقق گردیم عالم بشر را رهبر شویم و نوع انسانرا مونس دل و جان گردیم قلبی گلشن جوئیم و جانی بجانان رسانیم روش دلبر مهربان گیریم و این راه را بپایان رسانیم ملاحظه نمائید که طلعت مقصود و حضرت موعود در ایام نا محدود چه صدمه و بلائی و مشقت و ابتلائی و حبس و زندانی و تاراج و تالانی و آوارگی و بیسر و سامانی و نفی و سرگونی پی در پی تحمل فرمودند تا آنکه تأسیس وحدت عالم انسانی گردد و بنیان بیگانگی برافتد و دلبر یگانگی جلوه نماید اهل عالم تربیت گردند و بنورانیت الهیه فائز شوند و موهبت آسمانی جویند و سعادت دو جهانی طلبند پس ملاحظه فرمائید که ما باید چگونه بشکرانه پردازیم و روش و حرکت نمائیم وقت را از دست ندهیم ایام را غنیمت شمریم بهدایت خلق پردازیم و نفوس را بیدار کنیم و غافلانرا هشیار نمائیم و علیکم و علیکن البهآء الأبهی (ع ع)