هو الله- ای بنده بها از بلایای وارده بدرگاه احدیت...

لوح رقم (23) – من آثار حضرت عبدالبهاء – مکاتیب عبد البهاء، جلد 8، صفحه 20

هو الله

ای بندۀ بها از بلایای وارده بدرگاه احدیت شکرانه نما زیرا مصیبت در سبیل حضرت احدیت عین عنایت است و مشقت صرف موهبت ایام حیات مانند سرابست و وجود موجودات موهوم است و بی‌بنیاد و معدوم آنچه هست حقیقت روحانیه است و هویت نورانیه که بقا اندر بقا و صفا اندر صفاست ثابت است و باقی نابت است و کافی مرور دهور رخنه ننماید و توالی اعصار و قرون فتور نرساند لهذا باید آن لطیفه ربانی محفوظ ماند و آن آیت ربانی مثبوت گردد و از غرائب وقوعات اینست که اعظم وسیلهء صون و حمایت این حقیقت نورانیت هجوم اعداست و آلام و محن بی‌منتها زجاج آن سراج اریاحست و سبب سلامت آن سفینه شدت امواج لهذا باید از بلاء ایوب ممنون شد و از جفای اهل ذنوب باید خوشنود گشت زیرا سبب بقا و وسیله کبری و نعمت عظمی و موهبت بی‌منتهاست و علیک البهآء الابهی (ع ع)