ای بندگان جمال ابهی و اماء الرحمن اسماء شما در آستان حضرت کبریاء مذکور گردید و آرزوی جان شما اینست که هر یک بنامه مخصوص مخصص گردد ولی عبدالبهاء مجال آنکه از بهر هر صد نفس یک کلمه بنگارد ندارد زیرا احباء و اماء الهی در جمیع اقالیم عالم موج میزنند و هر یک مستدعی نامه و مشاغل و غوائل عظیمه نیز بمثابه باران نیسان و هجوم ناقضان چون درندگان با وجود این چگونه فرصت نامههای مخصوص دارم البته عذر عبدالبهآء مقبول عباد الله و اماء الله باری در محفل دل کل حاضرید و در عالم قلب کل مذکور از عنایات حقیقت رحمانیت امیدوارم که شب و روز بذکر حضرت دوست موفق گردید و بنفحات ریاض الفت و اتحاد و یگانگی و آزادگی و بیگانگی از نفس زنده باشید و کل را مقصد و آرزو آن باشد که در آستان مقدس خدمتی نماید و سبب عزت امر الله گردد یعنی باخلاق و آدابی مبعوث شود که در نزد جمیع ناس تقدیس و تنزیهش ظاهر شود (ع ع)