هو الله- ای جوان رحمانی و جان جهان انسانی آنچه...
لوح رقم (92) – من آثار حضرت عبدالبهاء – مکاتیب عبد البهاء، جلد 8، صفحه 70
هو الله
ای جوان رحمانی و جان جهان انسانی آنچه بجناب سید مرقوم نموده بودید ملحوظ افتاد و قلب یاران محظوظ گردید زیرا دلالت بر ثبوت در عبودیت جمال ابهی بود و خلوص در عبادت حضرت کبریا بشارت هدایت روحانیان داشت و انجذاب قلوب رحمانیان در این اوان که اهل طغیانرا شورشی و عوانان را کوششی در هر دیار دست تطاول گشودند و علم ظلم و عدوان برافراختند و بر مظلومان در هر نقطه‌ئی هجوم نمودند از قرار معلوم این هجوم سرایت بعموم نمود در اصفهان ولوله انداختند و در رشت زلزله افکندند در قزوین بظلم مبین برخاستند و همچنین در جمیع آن اقلیم این حرکت از شدت حسد صادر و این غبار از اشتداد عواصف بغضا مرتفع با وجود آنکه کل میدانند که یاران مظلوم آفاقند و خیرخواه عموم احزاب راه راستی پویند و با کل محبت و دوستی جویند از هستی خویش بیزارند و سرمست کأس محبت پروردگار صادقند و ثابت شارقند و باهر ناطقند و ماهر معین هر ضعیفند و پناه هر مستجیر ملجأ فقیرانند و مأمن خائفان درمان هر دردمندند و مرهم زخم هر مستمند با جمیع طوائفی تندخو و جنگجو طالب صلح اکبرند و با تمام احزاب معارض ساکن و صامت و مهر پرور ولی شما از تطاول اعداء محزون نگردید و مغموم نشوید نور محبت ظلمت عداوت را عنقریب متلاشی نماید و پرتو شمس حقیقت این شب دیجور را متواری کند این دوستی آسمانی و راستی
یاران الهی سبب راحت و آسایش عالم انسانی گردد احزاب متحاربه مصالحه نمایند و اقوام متباغضه متحابه گردند امم متعادیه متوالیه شوند و ملل متهاجمه متعانقه گردند اینست عزت ابدیه در عالم انسانی و اینست نورانیت کلیه در جهان رحمانی باری مطمئن بعنایت دلبر ابهی باش که منظور نظر عنایتی و ملحوظ عین رعایتی و محفوظ در کهف حفظ و حمایتی و علیک التحیة و الثنآء (ع ع)