٤٨- ای احبّای الهی و اماء حضرت رحمانی

ای احبّای الهی و اماء حضرت رحمانی، لسان را بشکرانه الطاف ربّ مجيد بيارائيد و قلب را باحساسات ممنونيّت و خوشنودی از حضرت فعّال لما يريد مزيّن نمائيد که در اين کور اعظم محشور شديد و در اين دور اقوم مشهود گشتيد در ظلّ سدره منتهی داخل شديد و در سايه شجره طوبی مأوی نموديد بر شاطی بحر الهی وارد شديد و بر مناهل عذب فرات توحيد حاضر گشتيد از حدائق رحمانی اثمار معانی چيديد و بسر منزل بقا بفضل و موهبت کبری رسيديد در دبستان الهی داخل شديد و نزد اديب رحمانی درس حقائق و معانی خوانديد. افاضل آفاق و نحارير ارض محروم شدند و شما فائز گشتيد علماء و زهّاد و عبّاد از شريعه بقا مأيوس شدند و شما در بحر الطاف مستغرق شديد امراء و حکماء و وزراء و وکلاء در باديهٔ حرمان مبتلا گشتند و شما بر معين حيّ حيوان وارد گشتيد مظهر آيه مبارکهٔ ”و نريد ان نمنّ علی الّذين استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمّة و نجعلهم الوارثين “ شديد.

پس بشکرانه اين رحمت و بحمد و ستايش معطی اين موهبت بکمال ثبوت و استقامت بر امر قيام نمائيد و بنفحات ملکوت ابهايش مستبشر گرديد و بذکر و ثنايش مشغول شويد و از مادونش منقطع گرديد و در سبيل مرضاتش سلوک نمائيد و بقوّت جنود ملأ اعلايش مطمئنّ باشيد و بفيوضات جبروت ابهايش موقن گرديد تا جنوداً لم تروها مشاهده کنيد و قوّت سلطان افق اعلی ملاحظه نمائيد و باحکام مقدّس و عهد و پيمان و ايمانش متشبّث و متوسّل گرديد تا ظهور الآية الکبری و علوّ و سموّ امر اللّه را مشهوداً بعين بصر و بصيرت ببينيد.